همه چیز درباره گیاه مورینگا – مورینگا چیست گیاه مورینگا درختی است که گونه های زیادی دارد ، از جمله گونه های این درخت گونه ی اولیفیرا است ، گیاه مورینگا اولیفیرا (Moringa Oleifera) درخت بومی هندوستان است و در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیریِ جهان رشد می کند; طبیعت این گیاه گرم و خشک است. بیش از ۴۰۰۰ سال است این گیاه در هندوستان برای درمان سیصد نوع بیماری استفاده میشود ، در آنجا به گیاه معجزه (Miracle Tree) مشهور است.
گیاه مورینگا را معمولا به عنوانِ “درخت رانِ مرغی” و یا “درختِ تُربِ کوهی” شناخته میشود. مورینگا می تواند در برابر خشکسالیِ شدید و شرایطِ سرمازدگیِ ملایم، مقاومت کند و از این رو به طورِ گستردهای در سراسرِ جهان کشت میشود.
بذرِ گیاه مورینگا اولیفیرا(اولیفرا)، به عنوانِ یک منعقد کنندۀ طبیعی به طور گستردهای در تصفیۀ آب استفاده میشود. تلاشهایِ علمیِ این تحقیق، بینشی را نسبت به استفاده از مورینگا به عنوانِ یک درمان برای دیابت و سرطان و تقویتِ مورینگا برای محصولاتِ تجاری ارائه می دهد. این بررسی، استفاده از مورینگا را در سراسرِ رشتهها به خاطرِ ارزشِ دارویی آن شرح میدهد و با موضوعاتی از قبیلِ کشت، تغذیه، تجارت و خواصِ مهمِ داروییِ این “درخت معجزه” سروکار دارد.
این گیاه ، متعلق به خانوادۀ موریگاسی و یک درمانِ موثر برایِ سوء تغذیه است. این گیاه به دلیلِ حضورِ انواعِ مختلف موادِ فیتوشیمیاییِ ضروریِ موجود در برگ، غلاف و دانههایش، غنی از موادِ مغذی است. در واقع گفته شده است که مورینگا ۷ برابر بیشتر از پرتقال ویتامین ث، ۱۰ برابر بیشتر از هویج ویتامین آ ، ۱۶ برابر بیشتر از شیر کلسیم، ۹ برابر بیشتر از ماست پروتئین، ۳.۵ برابر بیشتر از موز پتاسیم و ۷.۵ برابر بیشتر از اسفناج، آهن دارد.
این واقعیت که گیاه مورینگا به راحتی قابلِ کشت است، آن را به عنوانِ یک درمانِ پایدار برایِ سوء تغذیه بدل میسازد. کشورهایی مانند سنگال و بنین به درمانِ کودکان با مورینگا میپردازند. کودکانِ محروم از شیرِ مادر، علائمِ سوء تغذیه را بروز می دهند. به طورِ کلی به منظورِ افزایشِ تولیدِ شیر “لاکتوگوگ ها” برای مادرانِ شیرده تجویز می شود.
“لاکتوگوگ”، “فیتواستریل”هایی را میسازد که به عنوانِ یک پیشماده برای تولیدِ هورمونهایِ مورد نیاز برایِ رشدِ باروری عمل میکند. مورینگا غنی از فیتواسترولهایی همچون “استیگمااسترول”، “سیتواسترول” و “کامپاسترول” است که پیشمادههایی برایِ هورمونها میباشند. این ترکیبات، تولیدِ استروژن را افزایش میدهند، که به نوبۀ خود سببِ انبساطِ مجاریِ غددِ پستان برای تولیدِ شیر می شوند.
.